ΔΥΟ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ(1983)

Ο Γιώργος  Νταλάρας  με  την άγνωστη μέχρι τότε Κατερίνα Στανίση, τη Χαρούλα, το Γιάννη Πάριο και τον Κηλλαηδώνη.

Οι  ημέρες  της  νιότης,  του  έρωτα, του  ανοίγματος  των  φτερών  μας  στη  ζωή,  σημαδεύτηκαν  από  αυτά  τα  τραγούδια.

Σε  όποιους  θυμίζουν  και  όσοι  τα  θυμούνται  αλλά  και  αυτοί  που θα τα  ακούσουν για  πρώτη  φορά  είμαι  σίγουρος  ότι  θα  τους  αρέσουν.

Σε  αυτές  τις  δύσκολες   όχι  μόνο  οικονομικά  στιγμές,  πρέπει  να  σκύβουμε  λίγο  στο  ωραίο  παρελθόν  και  αναπολώντας  να  παίρνουμε  κουράγιο  να  συνεχίζουμε  την  ανηφοριά  της  ζωής.

Η Χάρις Αλεξίου απαγγέλει Κωστή Παλαμά

Κωστής Παλαμάς 71 χρόνια από το θάνατό του

                 Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα  

71  χρόνια  από  το θάνατο  του κορυφαίου  ποιητή  Κωστή  Παλαμά 

Η κηδεία του μετατράπηκε στην μεγαλύτερη αντιστασιακή εκδήλωση κατά των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου. Ήταν 27 Φεβρουαρίου 1943. Η κηδεία του,  μετατράπηκε σε αυθόρμητο ξέσπασμα του λαού της Αθήνα κατά των Γερμανών Κατακτητών.

Ο Παλαμάς ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες με τεράστιο ποιητικό έργο. Έγραψε επίσης πεζογραφήματα, θεατρικά έργα , ενώ διακρίθηκε και σαν κριτικός. Καταγόταν από το Μεσολόγγι στο οποίο αφιέρωσε και ένα από τα πρώτα ποιήματά του, γεννήθηκε στην Πάτρα και δραστηριοποιήθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε μεσούσης της γερμανικής Κατοχής (27/02/43), την οποία αναστάτωσε η πάνδημη κηδεία του, αφού μετατράπηκε σε διαδήλωση χιλιάδων Αθηναίων.

Ο Παλαμάς αποπειράθηκε να σπουδάσει νομικά αλλά γρήγορα τον κέρδισε η λογοτεχνία. Στα στέκια του, Ασκληπιού, Ιπποκράτους, Νομική, Πλάκα συγκεντρώνονταν από τις δυο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και μέχρι τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο όλοι οι άνθρωποι του πνεύματος της εποχής του, που με το έργο και τις απόψεις τους καθόρισαν τον νεοελληνικό λόγο. 
Η δική του σφραγίδα υπήρξε ανεξίτηλη, καθώς υπέγραψε με αυθεντικό τρόπο το πέρασμα από τον αθηναϊκό ρομαντισμό της «μπελ επόκ» στον λυρισμό. Τόσο ο ίδιος όσο και οι φίλοι του Νίκος Καμπάς και Γεώργιος Δροσίνης, που πρωταγωνίστησαν σε αυτό το νέο ρεύμα από το 1880 και μετά, αποδοκιμάστηκαν. «Παιδαρέλια» τους αποκαλούσαν καθώς διάβαζαν τα «κομμάτια» τους σε εφημερίδες και σατιρικά φυλλάδια της εποχής.
Η πρώτη ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή του Παλαμά ήταν «Τα τραγούδια της πατρίδος μου» το 1886. Ακολούθησαν ο «ύμνος εις την Αθηνάν» (1887), το αριστούργημα του Ολυμπιακού υμνου («Αρχαίο πνεύμα αθάνατο») για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων (1896) και ο «Τάφος» (1898), ένα δραματικό επιτύμβιο για το χαμό του 5χρονου γιου του Άλκη. Ένα χρόνο νωρίτερα ο Παλαμάς είχε διοριστεί γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών, θέση την οποία κράτησε έως το 1928. Το 1930 ανέλαβε το αξίωμα του προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας ήταν μέλος από το 1926.

Ενδιάμεσα δημοσίευσε τις κορυφαίες ποιητικές συλλογές του: «Ίαμβοι και Ανάπαιστοι» (1897), «Ασάλευτη Ζωή» (1904), «ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» (1907), «Η Φλογέρα του Βασιλιά» (1910). Το 1920 κυκλοφόρησαν και τα «Διηγήματά» του, ενώ κορυφαίο θεατρικό του έργο ήταν «Η Τρισεύγενη»(1903).
O Παλαμάς ως Γενικός Γραμματέας του Πανεπιστημίου

Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Κωστής Παλαμάς μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους διανοούμενους ολόκληρου του κόσμου, με την οποία αφ’ ενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφ’ ετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα. 

 Μια σπάνια ηχογράφηση του Κ.Παλαμά να απαγγέλει ο ίδιος τον Ύμνο των Αιώνων.

Ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας αρκετές φορές από το 1926 έως το 1940.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 έφευγε από τη ζωή, σε ηλικία 84 ετών. Ήταν βαριά άρρωστος όταν τον συνάντησε ο χάρος στο σπίτι του, στην οδό Περιάνδρου 3 στην Πλάκα. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 9 Φεβρουαρίου του 1943, είχε πάρει τη γυναίκα του Μαρία. 

Το νέο του θανάτου του επιφανέστερου ποιητή της γενιάς του 1880 κυκλοφόρησε με αστραπιαία ταχύτητα στην κατοχική Αθήνα. «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου.

Από νωρίς το πρωί της 28ης Φεβρουαρίου πλήθος λαού άρχισε να συγκεντρώνεται στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας για να αποτίσει το ύστατο χαίρε στον μεγάλο ποιητή, αλλά και για να εκφράσει τα αντικατοχικά του αισθήματα.

Στις 11 το πρωί άρχισε η νεκρώσιμος ακολουθία, χοροσταντούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαμασκηνού. Ο πνευματικός κόσμος της χώρας έδωσε βροντερό «παρών»: Σπύρος Μελάς, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Γιώργος Θεοτοκάς, Άγγελος Σικελιανός, Ηλίας Βενέζης, Ιωάννα Τσάτσου, Γιώργος Κατσίμπαλης, κ.ά.

Οι επίσημες αρχές, προσπαθώντας να περιορίσουν το νόημα της παλλαϊκής συγκέντρωσης, εκπροσωπήθηκαν στην κηδεία από τον ίδιο τον δοτό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο και από εκπροσώπους των γερμανικών και ιταλικών κατοχικών δυνάμεων.

Αυτό δεν απέτρεψε τη μετατροπή της κηδείας σε εκδήλωση πατριωτικής έξαρσης.  

«Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα» είπε εύστοχα ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός (1884-1951), δίνοντας το πνεύμα ομόθυμης παρουσίας του λαού στην κηδεία. Και «με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή» απήγγειλε το ποίημα Παλαμάς, που είχε γράψει τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή:

“Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό

με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,

κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,

ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,

Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ’ αστέρια,

μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά

της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ’ τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας

που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,

πες μ’ ένα μόνο ανασασμόν: “Ο Παλαμάς !”,

ν’ αντιβογκήσει τ’ όνομά του η οικουμένη !

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,

σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…

κι ακέριος φλέγεται ως με τ’ άδυτο ο Ναός,

κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τόνε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός

της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα

Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός

την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά

στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,

τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο

με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές

της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα ! 

Η κορυφαία έκφραση της “λυρικής σκέψης” του Παλαμά είναι Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου (1907). Στο πνευματικό του ταξίδι ο Γύφτος θα γκρεμίσει και θα ξαναχτίσει τον κόσμον όλο. Θα απαρνηθεί τη δουλειά, την αγάπη, τη θρησκεία, τους αρχαίους, τους βυζαντινούς και όλες τις πατρίδες, αλλά και θα τα αναστήσει όλα μέσα από την Τέχνη, μαζί και τη μεγάλη χίμαιρα της εποχής, τη Μεγάλη Ιδέα. Θα υμνήσει τον ελεύθερο λαό του, αλλά θα τραγουδήσει και έναν νιτσεϊκό αδάκρυτο ήρωα. Θα καταλήξει προσκυνώντας τη Φύση και την Επιστήμη.

 

15.2.1999: Πριν από δεκαπέντε χρόνια, η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτζαλάν

15.2.1999: Πριν από δεκαπέντε χρόνια, η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτζαλάν

Στις 15 Φεβρουαρίου 1999 συνελήφθη ο Κούρδος ηγέτη Αμπντουλάχ Οτζαλάν στην Κένυα από Τούρκους ειδικούς πράκτορες που δρούσαν σε συνεργασία με τη CIA και τη Μοσάντ, ενώ βρισκόταν στο δρόμο από την ελληνική πρεσβεία προς το αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι.

Η σύλληψη από τη Τουρκία του «υπαριθμόν ένα εχθρού» διεκδικήθηκε από τις αρχές της Άγκυρας ως νίκη τους εναντίον των Κούρδων οι οποίοι  είχαν εξαπολύσει μαζική εξέγερση ενάντια στις πολιτικές της άρνησης και τις διακρίσεις. 
Ένας αγώνας που τον είχε καθοδηγήσει ο Οτσαλάν από το 1980. 
Η σύλληψη του ηγέτη τους θεωρήθηκε από τους Κούρδους ως αποτέλεσμα μιας «διεθνούς συνωμοσίας» που περιέλαβε τις υπηρεσίες ασφαλείας ορισμένων χωρών, συμπεριλαμβανομένων της CIA, του MI5 και της Μοσάντ.

Η σύλληψη Οτζαλάν ακολουθήθηκε από μια παρωδία δίκης, κατά την οποία οι Τούρκοι εισαγγελείς προσπάθησαν να απεικονίσουν τον Κούρδο ηγέτη ως «τρομοκράτη». 

Αντιθέτως, ο Οτζαλάν χρησιμοποίησε την υπεράσπιση του για να προβάλει την υπόθεση για την ειρήνη και τη συμφιλίωση μεταξύ Τούρκων και Κούρδων με βάση την αναγνώριση των πολιτισμικής και εθνικής διαφορών τους εντός ενός ενιαίου κράτους. 

Οι πολιτικές του ιδέες κυκλοφόρησαν στο δημόσιο τομέα, όπως οι δηλώσεις υπεράσπισής του, τμήματα των οποίων δημοσιεύθηκαν στην αγγλική γλώσσα στο βιβλίο, "Κείμενα από τη φυλακή", εκδόσεις Pluto Press το 2007, και σε δεύτερο τόμο που κυκλοφόρησε το 2011. 

Ο Προτεινόμενος Χάρτης Πορείας (Road Map) του Κούρδου ηγέτη κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα μόλις πριν από μια εβδομάδα.

Για πολλά χρόνια ο Οτζαλάν κρατήθηκε στην απομόνωση και σε επικίνδυνες συνθήκες στο νησί Ιμραλί στα ανοικτά των ακτών της Κωνσταντινούπολης. 
Η κατάσταση της υγείας του φέρεται να επιδεινώνεται λόγω του σκληρού περιβάλλοντος της φυλακής. 

Αλλά παρ 'όλες τις προσωπικές του δυσκολίες, ο Οτζαλάν συνεχίζει να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην τουρκική πολιτική και ασκεί επιρροή στο κουρδικό κίνημα που δεν μπορεί να αγνοηθεί. 
Υποστηρίζει μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων θέτοντας λεπτομερείς προτάσεις και καλώντας τις δύο πλευρές να προχωρήσουν σε βήματα για να επιτευχθεί μια μόνιμη λύση στη σύγκρουση. 
Χρησιμοποίησε το ανάστημά του ανάμεσα στους Κούρδους για να παροτρύνει επαναλαμβανόμενες μονομερείς εκεχειρίες από τους Κούρδους αντάρτες για να δοθεί μια ευκαιρία στην ειρήνη, εκεχειρίες οι οποίες έχουν επανειλημμένα εγκριθεί παρά τη συνεχιζόμενη επίθεση από τον τουρκικό στρατό.

Επιμένοντας ότι είναι πολιτικός κρατούμενος, ο Οτζαλάν και το Κουρδικό εθνικό κίνημα διατήρησαν μια συνεπή στάση για την ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης με βάση την επίτευξη δικαιοσύνης για τον κουρδικό λαό. Μέσω συνεχών συζητήσεων, οι προτάσεις τους έχουν εξελιχθεί στα πλαίσια της τρέχουσας ζήτησης για «δημοκρατική αυτονομία» εντός της Τουρκίας, μια πολιτική που προβλέπει τη χορήγηση λήψης των αποφάσεων σε τοπικές εξουσίες στις περιφέρειες για τα κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα, όπως για τη χρήση της κουρδικής γλώσσας και της μητρικής γλώσσας στην εκπαίδευση, ικανοποιώντας τις μακροχρόνιες βασικές κουρδικές απαιτήσεις.

Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η Τουρκία, όλα αυτά τα χρόνια της κράτησης του Οτσαλάν, απέτυχε να επιτύχει την εξάλειψη του κουρδικού κινήματος, όπως ακριβώς επίσης απέτυχε στην επιμονή της για να θεωρήσει τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν ως εγκληματία ή τρομοκράτη .

Οι πρόσφατες ειδήσεις από τις συνομιλίες που διεξάγονται μεταξύ του Οτζαλάν και εκπρόσωπων του τουρκικού κράτους υπογραμμίζουν τη σταδιακή συνειδητοποίηση από την τουρκική πλευρά ότι η επιρροή του Οτζαλάν παραμένει ζωτικής σημασίας για την επίτευξη μιας μόνιμης λύσης σε αυτή την παρατεταμένη σύγκρουση.

                                                                         Αναδημοσίευση  από  το Ιμφογνώμων Πολιτικά

"Δημοκρατία και μνημόνιο" εκδήλωση στο Λάτσειο Μέγαρο

"Δημοκρατία και μνημόνιο" εκδήλωση στο Λάτσειο Μέγαρο

Με  μεγάλη  επιτυχία  πραγματοποιήθηκε η  ομιλία του καθηγητή του συνταγματικού δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών που έλαβε χώρα την 1-2-2014 στο Λάτσειο Πολιτιστικό Κέντρο Πύργου. 

Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν  η  Ένωση Ενεργών Πολιτών Δυτικής Ελλάδας, ο Δικηγορικός Σύλλογος Πύργου, η Πολιτιστική Λέσχη Τραπεζοϋπαλλήλων Ν. Ηλείας και το Δίκτυο Σύμπραξης Κοινωνίας Πολιτών Ν. Ηλείας.   

Προλόγισε,ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ηλείας κ.Νικ.Θεοδώρου, ο ποίος ευχαρίστησε τους φορείς που μαζί συνδιοργάνωσαν την ομιλία ,αναφέρθηκε στο μνημόνιο, σαν το σύνολο των όρων και των υποχρεώσεων που επέβαλαν οι δανειστές ώστε να διασφαλίσουν την έγκαιρη αποπληρωμή του χρέους μας προς αυτούς. Η μονομερής αυτή επιβολή όρων έφερε σωρεία νομοθετικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. 

Ακολούθως,ο Συντονιστής της Σύμπραξης Κοινωνίας Πολιτών κ Ανδρ.Γιατράς,στον χαιρετισμό του αναφέρθηκε σύντομα στους σκοπούς της Οργάνωσης του και καλωσόρισε τον εκλεκτό ομιλητή. 

Ομοίως και Γραμματέας της Πολιτιστικής Λέσχης κ.Γιωργ.Βασιλόπουλος, ανέφερε τις πολλές δραστηριότητές της και έθεσε ερωτήματα που αφορούν το θέμα.Μάλιστα συντόνισε και τις ερωτήσεις του κοινού. 

Τους χαιρετισμούς έκλεισε ο Γραμματέας της Ένωσης Ενεργών Πολιτών Δ.Ελλάδος κ. Κώστας Τριανταφυλλόπουλος που αναφέρθηκε στην Ένωση Ενεργών Πολιτών,σαν καταλύτη στα δρώμενα, που  συμβάλλει στην αξιοποίηση του δημοψηφίσματος σαν την άμεση συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις της εξουσίας, ώστε ο πολίτης να παίρνει θέση σε ζητήματα που τον αφορούν. Ακόμα στην προαγωγή των θεσμών του Ελληνισμού,του Κράτους Δικαίου,του Κοινωνικού κράτους,της Αυτοδ/σης,της διατήρησης και Ιστορικού και φυσικού περιβάλλοντος κ.τ.λ.

Ο κ. Δημητρόπουλος, τόνισε στην ομιλία του, ότι στη χώρα μας σήμερα έχουμε φτάσει σε ένα άλλο πολίτευμα, σε ένα χρηματοπιστωτικό αντιπροσωπευτικό που εξελίσσεται προς μια κατέύθυνση συρρίκνωσης της δημοκρατίας και αλλοίωσης του Συντάγματος, άλλα λέει  δηλαδή το Σύνταγμα και άλλο γίνεται στην πράξη. Αυτό που συγκρούεται σήμερα είναι ο χρηματοπιστωτισμός από την μια πλευρά και η δημοκρατία από την άλλη και αυτή η σύγκρουση αποτελεί την κυρίαρχη σύγκρουση που εκτός των άλλων εκφράζει και την παραγωγή ιδεολογίας.

«Έχουμε – επισήμανε ο κ. Δημητρόπουλος- μια ιδεολογική διαμάχη ανάμεσα στη Δημοκρατία και στον χρηματοπιστωτισμό και αυτό όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται ακόμα πιο φανερό. Η χρηματοπιστωτική  αυτή εξουσία γεννήθηκε από την εξέλιξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος και υπήρξε αλματώδης. Η δύναμη που διαθέτει στα χέρια της είναι τεράστια. Γι αυτό και έχουμε φτάσει σε μια φάση οικονομικού πολέμου, γιατί η χρηματοπιστωτική αυτή εξουσία έχει τη δυνατότητα να διοργανώνει χρηματοπιστωτικές επιθέσεις και να εξουθενώνει κράτη και μιλάμε για ποσά και για Οικονομίες πολύ μεγαλύτερα από εκείνες των κρατικών Οικονομιών. Επομένως είναι σε θέση να καταστρέψουν ή να ανορθώσουν μια Οικονομία. Αυτό έχει γίνει κατορθωτό μετά την λεγόμενη απορρύθμιση η οποία έγινε σε όλα τα κράτη και σημαίνει την άρση των κανόνων δικαίου.»

Το χρήμα δεν είναι πλέον απλό μέσον συναλλαγής

Ο γνωστός Συνταγματολόγος παρουσίασε το πώς λειτουργεί πλέον αυτό το σύστημα που μπορεί να διαλύσει ή να αναορθώσει την Οικονομία ακόμα και μεγάλων κρατών. «Σήμερα, με το πάτημα ενός κουμπιού τρισεκατομμύρια μπορούν να φύγουν από τη χώρα και να πάνε σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου, διαλύοντας την Οικονομομία και ομοίως με τον ίδιο τρόπο αυτά τα χρήματα να μπουν στη χώρα. Έτσι, πολύ απλά διοργανώνονται χρηματοπιστωτικές επιθέσεις οι οποίες πολύ ζωντανά παρομοιάζονται με μια βρύση, όπου ενώ τρέχει το νερό την κλείνω, κλείνω δηλαδή την στρόφιγγα και δεν υπάρχει ξαφνικά ρευστότητα και αυτό δημιουργεί μια καταστροφή στα χρηματιστήρια και στις τράπεζες η οποία σε σύντομα χρονονικό διάστημα μεταφέρεται στην πραγματική Οικονομία, δηλαδή στα καταστήματα, στις πραγματικές αγορές. Άρα πλέον το χρήμα δεν είναι ένα μέσον συναλλαγής, είναι αυτό που λεει η νεοφιλελέυθερη ιδεολογία, ότι δηλαδή  ο χρήμα έχει μεγάλη σημασία γιατί μπορεί να κατευθύνω τα πάντα σε μια χώρα και να καθορισω τη ζωή οποιουδήποτα καταναλωτή, από το αν θα πάει διακοπές μέχρι και ποιο θα είναι το βραδινό του φαγητό. Η πολιτική και κοινωνική δύναμη της κατοχής του χρήματος είναι τεράστια. Βρισκόμαστε δηλαδή σε μια φάση δύο διακριτών Οικονομιών. Η μια είναι η πραγματική Οικονομία και η άλλη είναι η ψεύτικη, η χρηματοπιστωτική, του χρηματιστηρίου και το μεγάλο δυστύχημα είναι ότι αντί το προβάδισμα να το έχει η πραγματική Οικονομία, το έχιε η χρηματοπιστωτική από την δεκαετία του 70 και μετά. Αν σκεφτείτε ότι το χρήμα που κρατάμε σήμερα στα χέρια μας από άποψη πραγματικής αξίας είαι μηδαμινή, αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες.» Μετα το τέλος της ομιλίας του κ. Δημητρόπουλου, ακολούθησε συζήτηση και ο Καθηγητής δέχθηκε ερωτήσεις από το κοινό.